Objective: Intratracheal administration of exogenous surfactant is a well-established therapy for respiratory distress syndrome in preterm infants. The two preferred methods for respiratory support in neonates that contribute to limiting the risk of lung damage associated with mechanical ventilation include nCPAP and non-invasive ventilation. The increasing popularity of surfactant administration techniques is due to the fact they reduce the time of mechanical ventilation until this medication is administered. In some cases a short period of mechanical ventilation follows (INSURE: INtubation-SURfactant-Extubation). There are also methods that make it possible to completely avoid intubation and help maintain spontaneous breathing during surfactant administration (LISA: Less Invasive Surfactant Administration, MIST: Minimal Invasive Surfactant Therapy). Aim: To analyze treatment outcomes in preterm infants who suffer from respiratory distress syndrome and require exogenous surfactant administration depending on the technique used: LISA vs INSURE.
Patients and methods: Material and methods: The present retrospective analysis included 129 infants born at a gestational age of between 24 and 33 weeks who were hospitalized in the Neonatology Department in the years 2014-2016, were administered surfactant and remained on non-invasive ventilation. All the subjects received only proractant alfa. Both study groups: LISA (n=83) and INSURE (n=46) were analyzed in terms of respiratory distress treatment outcomes and the presence of complications of prematurity.
Results: Results: There were no significant differences in patient characteristics between the two study groups (LISA vs INSURE: mean birth body weight was 1210 g vs 1275 g, respectively; mean gestational age at birth was 30 weeks vs 29 6/7 weeks, respectively). The comparison of respiratory support method and FiO2 concentration within the first 72 hours after surfactant administration showed no significant differences between the groups. Similarly, respiratory outcomes did not significantly differ between the LISA and INSURE groups and were: the need for intubation ⎼ 42.2% vs 32.6%, p=0.201, duration of mechanical ventilation - median days 0 vs 0, p=0.377, duration of nCPAP - median days 5 vs 5, p=0.379, duration of oxygen supplementation - median days 1 vs 1, p=0.555, and the incidence of bronchopulmonary dysplasia - 28.9% vs 23.9%, p=0.506. Also, the incidence of complications was similar in both study groups.
Conclusion: Conclusions: Our retrospective analysis of preliminary outcomes of surfactant administration involving the use of the LISA technique showed no statistically significant differences as compared with the INSURE method. The randomized, prospective study that is currently being conducted at our Neonatology Department and includes biochemical markers of lung damage, will bring more objective data on the safety and effectiveness of both surfactant administration techniques (LISA vs INSURE).
Dotchawicze podanie surfaktantu egzogennego jest standardową metodą leczenia zespołu zaburzeń oddychania u noworodków urodzonych przedwcześnie. Jednocześnie preferowanym obecnie sposobem wsparcia oddechu u noworodków jest nCPAP lub wentylacja nieinwazyjna, które pozwalają na zmniejszenie ryzyka uszkodzenia płuc związanego z wentylacją mechaniczną. Stąd coraz częściej stosowane są metody podaży surfaktantu, ograniczające wentylację mechaniczną tylko do czasu podania surfaktantu i ew. krótko po podaniu leku (INSURE; intubacja-surfaktant-ekstubacja) lub pozwalające na całkowitą rezygnację z intubacji i zachowanie spontanicznego oddechu w czasie podaży leku metodą LISA/MIST (Less Invasive Surfaktant Administration, Minimal Invasive Surfactant Administration).
Cel: Analiza wyników leczenia noworodków urodzonych przedwcześnie z zespołem zaburzeń oddychania, wymagających podaży surfaktantu egzogennego, w zależności od techniki podania leku: LISA vs INSURE.
Materiał: i metody: Badaniem retrospektywnym objęto 129 noworodków o dojrzałości 24-33 tyg. ciąży, leczonych w Klinice Neonatologii w latach 2014-2016, które otrzymały surfaktant pozostając na wsparciu nieinwazyjnym. Dzieci poddane analizie otrzymywały wyłącznie proractant alfa. Badane grupy noworodków: LISA (n-83) oraz INSURE (n-46) analizowano pod kątem wyników leczenia niewydolności oddechowej oraz powikłań charakterystycznych dla wcześniactwa.
Wyniki: Analizowane grupy noworodków nie różniły się pod względem danych demograficznych (średnia m. ciała 1210 g vs 1275 g; średnia dojrzałość płodowa 30 vs 29 6/7 tyg. ciąży odpowiednio LISA vs INSURE). Porównując tryb wsparcia oddechowego oraz stężenie FiO2 w pierwszych 72 hod podania surfaktantu nie wykazano różnic między grupami. Analizując wyniki oddechowe nie stwierdzono różnic istotnych statystycznie między grupami, LISA vs INSURE: intubacja (42,2% vs 32,6%, p=0,201), liczby dni wentylacji mechanicznej (mediana 0 vs 0, p=0,377), liczby dni wsparcia oddechu metodą nCPAP (mediana 5 vs 5, p=0,379), dni tlenoterapii biernej (mediana 1vs 1, p=0,555) oraz częstość występowania dysplazji oskrzelowo-płucnej (28,9% vs 23,9%, p=0,506). Również dla powikłań charakterystycznych dla wcześniactwa nie obserwowano istotnych różnic.
Wnioski: W prezentowanej retrospektywnej analizie wstępnych doświadczeń z podażą surfaktantu metodą LISA nie wykazano istotnych statystycznie różnic w stosunku do grupy noworodków otrzymujących surfaktant metodą INSURE. Aktualnie prowadzone w Klinice Neonatologii prospektywne badanie z randomizacją, w którym oznaczane będą także biochemiczne markery uszkodzenia płuc, pozwoli na uzyskanie zobiektywizowanych wyników dotyczących bezpieczeństwa i efektywności obu metod podaży surfaktantu (LISA vs INSURE).
Keywords: LISA; bronchopulmonary dysplasia (BPD); INSURE; respiratory distress syndrome (RDS); surfactant.