Objective: This study aimed to investigate the impact of the different therapy regimens used in multiple myeloma (MM) on bone-specific alkaline phosphatase (BALP) levels.
Materials and methods: One hundred and thirteen patients with MM were included in the study. Patients were grouped according to the regimens they received, as follows: group 1, melphalan and prednisolone (MP); group 2, vincristine, adriablastin, and dexamethasone (VAD); group 3, thalidomide plus dexamethasone; and group 4, bortezomib plus dexamethasone. BALP levels were measured before treatment and at the third and sixth months of treatment. A fifth group consisted of patients in the post-treatment remission period at study entry (no-treatment group).
Results: The BALP levels at the third and sixth months of the treatment were significantly higher than the pre-treatment levels in the bortezomib and the no-treatment groups, whereas no significant difference was observed in the MP, VAD, and thalidomide groups.
Conclusion: Considering that BALP is a surrogate marker of bone formation, our study suggests that bortezomib more efficiently leads to the improvement of bone disease in myeloma than other treatment options.
Amaç: Bu çalışmanın amacı; multipl myelomda (MM) kullanılan farklı tedavi rejimlerinin kemik-spesifik alkalen fosfataz (BALP) düzeyleri üzerine etkisini incelemektir. Gereç ve Yöntemler: Çalışmaya 113 MM hastası dahil edildi. Hastalar aldıkları tedavi rejimlerine göre; 1. grup, melfalan ve prednizolon (MP); 2. grup, vinkristin, adriablastin ve deksametazon (VAD); 3. grup talidomid artı deksametazon; 4. grup, bortezomib artı deksametazon olarak gruplara ayrıldı. BALP düzeyleri tedaviden önce, tedavinin üçüncü ve altıncı aylarında ölçüldü. Çalışmanın başında, tedavi sonrası remisyon dönemindeki hastalardan beşinci bir grup oluşturuldu (tedavi almayan grup). Bulgular: Bortezomib grubu ve tedavi almayan grupta tedavinin üçüncü ve altıncı aylarında bakılan BALP düzeyleri, tedavi öncesine göre anlamlı olarak yüksek bulunurken; MP, VAD, ve talidomid gruplarında anlamlı fark saptanmadı. Sonuç: BALP’nin kemik formasyonunun bir belirteci olduğu göz önünde tutulduğunda, bu çalışma ile diğer tedavi seçeneklerine göre bortezomib tedavisinin miyelomda kemik hastalığının iyileşmesine daha etkin bir şekilde yol açtığı gösterilmiştir.